2
دانش‌آموختة کارشناسی ارشد تاریخ ایران باستان از دانشگاه فردوسی مشهد t.mehrabi91@gmail.com
چکیده
دیپلماسی در تاریخ سیاسی جهان به ویژه ایران پیشینهای دیرینه دارد، گرایش به قدرت و حفاظت از منافع و دستاوردها از یک سو، وحشت از جنگ و پیامدهای ناگوار آن از سوی دیگر در ایجاد و توسعه روابط دیپلماسی به ویژه در میان هخامنشیان تاثیر گذار بوده است.از آنجایی که در دوره هخامنشیان، زندگی در پارس به سیاست و جنگ بیشتر از مسائل اقتصادی بستگی داشت، بنابرین بین هخامنشیان و کشورهای دیگر، روابط دیپلماسی وسیعی برقرار بوده است. بر این اساس،نقش سفیر بسیار مهم و حساس بود. سفیران انتخاب شده توسط شاهان هخامنشی باید پس از عبور از راههای دشوار و به جان خریدن خطرات بسیار به کشور مقصد میرسیدند، علاوه بر این،سفیران باید به زبان مردم بومی آنجا آشنا بوده و از راههای عبور و مرور و کشور مقصد اطلاعات کافی دریافت کرده و پس از بازگشت به کشور مبدا این اطلاعات را در اختیار شاهنشاه میگذاشتند و این در مورد سفیران هخامنشی نیز صدق میکرد. با وجود پژوهشهای گستردهای که دربارهی تاریخ هخامنشیان و روابط سیاسی و اقتصادی آن با کشورهای دیگر انجام گرفته است، تاکنون در منابع این دوره اشارت پراکندهای به سفیر و سفارتخانهدر دوره هخامنشان شده است و هیچ یک بطور کامل به وجود سفارتخانه، جایگاه سفیر و حدود و اختیارات آن در دوره هخامنشیان نپرداختهاند. لذا این پژوهش بر آن است تا با استناد به منابع تاریخی و با استفاده از شیوهی پژوهشهای تاریخی به وجود سفارتخانه و جایگاه سفیر در دوره هخامنشیان بپردازد.
)