روابط ایران و آلمان که از دورهی صفویه آغاز شده بود، در طی سلطنت رضا شاه به اوج خود رسید. در این دوره ایران توانست با کمک آلمانها کارخانههای مختلفی را تأسیس نماید، ولی این کارخانهها با دو مشکل اساسی روبرو بودند، اول توان تامین قطعات یدکی لازم برای دستگاههای خود را نداشتند، دوم متخصصان لازم برای ادامهی کار خود در داخل کشور را نداشتند. به همین لحاظ به شرکتهای بزرگ آلمانی وابسته بودند. با شروع و اوجگیری جنگ جهانی و بسته شدن راههای ارتباطی دو کشور، صنایع تازه تأسیس ایران دچار مشکلات زیادی شد. اوج این مشکلات در زمانی بود که متفقین به بهانهی حضور متخصصان آلمانی از دو سو به ایران حمله آوردند.
)